دسترسی ها

به گزارش افق نو آران و بیدگل؛ مصطفی امیدی بیدگلی، معلمی مؤمن و بسیجی دلاور، از نوجوانی در مسیر انقلاب و جهاد گام برداشت. او با دل سپردن به آرمان‌های الهی و ایستادگی در سنگر علم و رزم، در عملیات والفجر ۲ به مقام شهادت نائل شد و جاودانه گشت.

شهیدان از دیدنی‌ها تنها نظر به خدا دوختند، از آموختنی‌ها درس عشق آموختند و در شعله عرفان سوختند تا در جان دیگران مشعل محبت حق را فروزان کنند. دل از دنیا بریدند و با پرچمی از تعهد، تن‌پوش تقوا بر تن کردند و در سایه توکل، مسیر تکلیف را پیمودند تا رضای دوست را بجویند. مصطفی امیدی بیدگلی، یکی از این ستارگان فروزان، در خیابان‌های پرالتهاب انقلاب، دوشادوش هموطنانش، سهم خود را در پیروزی نهضت اسلامی ادا کرد.

مصطفی از نوجوانی روحی آرمان‌گرا و ژرف‌نگر داشت. در کنار تحصیل، به خرد جمعی و مشورت با دوستان هم‌عقیده خود اهمیت ویژه می‌داد. او و یارانش با مطالعات گسترده، به درکی عمیق از آرمان‌های انقلاب دست یافتند. این بینش در دوران رویارویی با گروهک‌های ضدانقلاب و منافقین بیش‌ازپیش آشکار شد. مصطفی با استدلال‌های محکم و اعتقادات استوار، چهره واقعی این دشمنان را برای مردم شهر خود آشکار ساخت.

تعهد مصطفی به آرمان‌های انقلاب، به گفتار محدود نبود. او پیش از گرفتن دیپلم، همراه با گروه‌های جهادی به سیستان و بلوچستان رفت تا از نزدیک محرومیت‌های مردم و بی‌عدالتی رژیم طاغوت را مشاهده کند. سپس، با آغاز جنگ تحمیلی، این معلم جوان با قلم در یک دست و اسلحه در دست دیگر، وارد میدان جهاد شد و به دفاع از آرمان‌های اسلامی پرداخت.

پدر مصطفی گرچه نگران سلامتی او بود، اما دل در گرو ایمان داشت. روزی که مصطفی با پدر وداع کرد، قطره اشکی از دیدگان پدر جاری شد، اما او با نگاهی پرمعنا گفت: «چگونه می‌توانم مانع پسرم شوم، درحالی‌که برای خدا و کشورش به میدان می‌رود؟» مصطفی با خلوصی وصف‌ناپذیر وارد میدان‌های مین می‌شد تا معبر پیروزی را برای رزمندگان بگشاید.

او یک سال از تحصیل در دانشگاه تربیت معلم را پشت سر گذاشته بود که برای تدریس در مدرسه شهید خدمتی آران و بیدگل معرفی شد. مصطفی در کلاس درس، علاوه بر علم، وفا و معرفت را به شاگردان خود آموخت. اما روح بزرگ او در میدان نبرد آرام می‌گرفت. در تیرماه ۱۳۶۲، فرماندهی گروه تخریب‌چیان را پذیرفت و برای شرکت در عملیات والفجر ۲، راهی منطقه حاج عمران شد.

قبل از اعزام، مصطفی با زبانی آکنده از عرفان با خانواده وداع کرد و همچون کبوتری مشتاق پرواز، گام در مسیر جبهه گذاشت. او با اراده‌ای پولادین و ایمانی بی‌مانند، فاصله زمین تا آسمان را به یک نگاه پیوند زد و در ۲۸ تیرماه ۱۳۶۲ در حاج عمران جاودانه شد.

مصطفی امیدی بیدگلی با اخلاص و ایمان، الگویی ماندگار برای نسل‌های بعد شد و کاری کرد تا ملائک نیز به عشق و ایثار او غبطه بخورند.

این روایت از کتاب «افلاکیان فرهنگ» نقل شده است و راوی آن خانواده شهید مصطفی امیدی بیدگلی هستند. / منبع خبرگزاری اداره آموزش و پرورش آران و بیدگل