دسترسی ها

به نام خدا

﴿ إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا ﴾

(سوره فصلت، آیه ۳۰)

کسانی که گفتند «پروردگار ما خداست» و در راه حق ایستادگی کردند، فرشتگان بر آن‌ها فرود می‌آیند و می‌گویند: «مترسید و غمگین نباشید…»

امیرمحمد میرزایی یزدلی، دانشجوی جوان، در یادداشتی به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو نوشت:

من یک دانشجو هستم؛ وارث نسلی که از آغاز آموخت هیچ قدرت مستکبری صاحب این خاک نیست. «دانشجو بودن» یعنی بی‌قرارِ حقیقت بودن؛ یعنی نایستادن، نترسیدن و وسط میدان ماندن.

او با اشاره به واقعه ۱۶ آذر ۱۳۳۲ می‌نویسد:

وقتی از روز دانشجو حرف می‌زنیم، تنها از یک خاطره سخن نمی‌گوییم، بلکه از هفتاد و دو سال مقاومت حرف می‌زنیم. آن روز، در دوران خفقان پس از کودتای آمریکایی ـ انگلیسی، سه دانشجوی مؤمن و آزاده با خون خود مهر زدند بر حقیقتی ماندگار: ایران را نه می‌توان خرید، نه ترساند و نه تسخیر کرد.

میرزایی در ادامه یادداشت خود تأکید می‌کند که استعمار امروز اگرچه چهره‌اش عوض شده، اما ماهیتش همان است:

«گاهی با رسانه می‌آید، گاهی با تحریم، گاهی با جنگ نیابتی و دروغ‌های بزرگ؛ اما منِ دانشجو وظیفه دارم صدایم را برای مقابله با همین زور بلند کنم.»

او با اشاره به اوضاع منطقه و مظلومیت مردم غزه می‌نویسد:

«وقتی کودکی در غزه زیر آوار نام خدا را فریاد می‌زند یاد همان سه دانشجو می‌افتم؛ ظلم هنوز زنده است و تنها شکل باتوم‌ها و بمب‌ها تغییر کرده است.»

یادداشت‌نویس تأکید می‌کند که مقاومت، پاسخ تاریخی ملت ایران به جهان استکبار است و دانشجو باید ادامه‌دهنده همین مسیر باشد:

«کنش دانشجوی انقلابی از دل دردها جان می‌گیرد. از دیدن ستم، از لمس رنج مردم و از تجربه تهدید و جنگ. اگر امروز بی‌تفاوت باشیم، به گذشته خود خیانت کرده‌ایم.»

میرزایی در پایان یادداشت خود می‌نویسد:

«دانشجو بودن یعنی از تقلید بیزار بودن، یعنی ساختن حرف نو از سر مسئولیت. استعمار هنوز زنده است، پس مقاومت هم باید زنده بماند. تا وقتی این نام روی من است، نه سکوت می‌کنم و نه از ایستادن در برابر ظلم خسته می‌شوم.»

وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى