دسترسی ها

امیرحسین میرزایی یزدلی/ جمهوری اسلامی ایران توانسته است در بسیاری از صحنه‌ها، مراتب رشد و ترقی را بگذراند و در برخی موارد رتبه‌هایی داشته باشد که معدود کشوری در دنیا توانسته آن را کسب کرده باشد.

از تولید موجود زنده در آزمایشگاه، سلول‌های بنیادی، فناوری لیزر، فناوری هسته‌ای و سایر علومی که به نام علوم مادر شناخته می‌شوند تا تولید دارو و دکل‌های برق و دستگاه‌های مختلف صنعتی بخشی از پیشرفت‌های کشور در عرصه‌های گوناگون است که دستیابی به دانش هرکدام برای بسیاری از کشورهای هم رده ایران آرزویی به شمار می‌رود.

در حوزه ورزش و قهرمانی از کمترین امتیازات دنیا قبل از انقلاب ۵۷ به بالاترین رتبه‌ها و مقام‌های هفتگی بانوان در دهه‌های اخیر در سطح بین‌الملل رسیده‌ااست و ایران امروز یکی از کشورهای اثرگذار در ورزش‌های قهرمانی به شمار می‌رود که دیگر مدال‌هایش محدود به ورزش کشتی نیست.

در عرصه سیاسی و استقلال، از رفت‌وآمد رؤسای جمهور غرب و شرق، بدون حتی اطلاع شاه ایران رسیده‌ایم به جایی که ایران تصمیم می‌گیرد رئیس‌جمهور سوریه به دلیل خواست مردم این کشور بماند، پنج قدرت جهان به‌اضافه اتحادیه عرب یک طرف میز باشند و ایران اسلامی یک طرف میز و در نهایت این همان اتحادیه عرب است که بار دیرگ دست دوستی به سوریه پیروز از فتنه غربی،عبری و عربی دراز می‌کند.

اما چرا علی‌رغم همه این رتبه‌های برتر در حوزه‌های مختلف علمی و سیاسی و ورزشی و حتی اقتصادی چرا در برخی مواقع برای خرید چند کیلو مرغ در صف بمانیم، برای خرید سِرُم دربدر داروخانه‌ها باشیم، توانایی خرید لوازم ضروری را نداشته باشیم و…

دقیقاً هر جا عنصر مؤمن انقلابی همچون احمدی روشن بود، در هسته‌ای پیشتاز شدیم. هرجا شاگرد مکتب امام روح‌الله فردی همچون طهرانی مقدم بود، از گدایی سیم‌خاردار رسیدیم به تولید موشک نقطه زن و قاره‌پیما؛ هرجا گوش‌به‌فرمان ولی‌فقیه، کاظمی آشتیانی در حوزه سلول‌های بنیادی جهاد علمی کرد در دنیا برترین‌ها شدیم.

اما در جایی که درس‌خوانده‌های تابع لیبرالیسم بر منصب بودند، اوضاع اسف‌بار اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی را شاهد بوده‌ایم.

هرکجا دلبسته‌های غرب در مذاکرات بین‌المللی بودند، نفوذ و پرورش جاسوس به چشم می‌خورد و بتن‌ریزی در صنعت هسته‌ای و گداپروری را شاهد هستیم/

هرکجا ظاهرسازانِ فریبکارِ گرین‌کارت‌دارِ مرگ بر آمریکا گویِ نشسته بر صندلیِ وزارت و وکالت بودند، نتیجه‌اش ولنگاری فرهنگی و هرج‌ومرج در سازمان بورس می‌شود.

در هرکجای پیشرفت‌های این مملکت دقت کنیم، مؤمنین و شاگردان مکتب خمینی (ره) و سربازان امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) هنرنمایی می‌کنند.

آینده این نظام و انقلاب روشن‌تر از گذشته است. خرمشهرها در پیش است. مدیریت‌ها و عناصر نفوذی و افراد بی‌حال و منفعت‌طلب و حزبی دورانشان روبه‌پایان است و دوران هنرنمایی شاگردان مکتب خمینی و سربازان ولی‌امر مسلمین جهان، حاج سید علی خامنه‌ای حفظه‌الله است و این نوید این خواهد بود که آینده روشن است.

انتهای پیام/